นางเวียง กล่าวด้วยว่า ตนมองไม่เห็น เพราะไม่มีลูกนัยตา เวลาขายของใช้วิธีวางการบูรเอาไว้ตรงข้างหน้า เวลาคนเขาจะซื้อก็ให้หยิบเอาเอง เพราะตนมองไม่เห็น ให้สตางค์มาก็เก็บไว้ ส่วนจะหยิบการบูรหรือไม่ก็แล้วแต่ประชาชนที่เดินผ่านไปมา
ผู้สื่อข่าวถามว่า น้อยในชะตาชีวิตหรือไม่ นางเวียงตอบกลับอย่างอารมณ์ดีว่า "โอ๊ย จะไปน้อยใจอะไร แก่จนป่านนี้แล้ว"
จากการสอบถามนางเวียง ทราบว่า มีน้องชาย 4 คน คนอื่นๆ ไม่มีอาการเหมือนตนสักคน หน้าตาเป็นปกติดูดีหมดทุกคน มีหลานอีก 4 คน แต่ก็ไม่เป็นเหมือนตน
เมื่อถามถึงครอบครัว นางเวียนถามว่า "แฟนเหรอ ? ไม่มีหรอก ใครเขาจะมาเอาเราล่ะ" ก่อนหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
และว่า "วันก่อนมีคนมาพูดคุยก็มาถามตนแบบเดียวกัน แต่ไม่เคยมีใครยื่นมือมาช่วยเหลือจริงๆ จังๆ สักครั้ง ทุกวันนี้มีเงินช่วยจากกรมประชาสงเคราะห์ที่ได้รับอยู่เดือนละ 500 บาทเหมือนเดิม เจ้าหน้าทีี่บอกว่า 500 ก็พอแล้ว แต่เรามันจะไปพอใช้อย่างไร ไหนจะค่าน้ำค่าไฟ"
นางเวียง เผยว่า สำหรับการบูรที่นำมาขายเลี้ยงชีพนั้น หลานสาวเป็นคนทำ แล้วตนเอามาจำหน่ายลูกค้าบางคนให้สตางค์ก็จะหยิบไปบ้าง ไม่หยิบบ้างก็แล้วแต่ ทำให้มีรายได้พอไปช่วยค่าน้ำค่าไฟได้
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น